Nu börjar det.

Einu sinni var Finni staddur á barnum á Hótel Borgarnesi og hafði sá verið á langferð um landið. Þegar þetta gerist var ekkert búið að malbika neitt hér á landi á en það hafði ekki komið í veg fyrir það að hann fengi að hossast um landið þvert og endilangt í langferðabíl. Allt var svona frekar trist, ekki hafði stytt upp þennan hálfa mánuð sem hann hafði verið hér, rútan alltaf haugdrullug, rúllukragapeysan of þröng í hálsinn og tvíddbuxurnar stungu hann í lærin. Og nú er svo komið að okkar maður situr við barinn með glasið fyrir framan sig, fullt af vodka. Hann hefur ekkert drukkið á háa herrans tíð, en hér, á barnum á Hótel Borgarnesi er mælirinn fullur. Og innan stundar Finninn líka, það er nóg komið af dumbungi og drullu og kláða.  Hann starir á glasið drykklanga stund eða tvær, þar til hann baular: Nu börjar det.

Það tók hann tvö ár að drekka sig í hel.

Þessi nytsamalega smásaga (chreia) tengist þessu opnunarbloggi mínu ekki á nokkurn hátt f. utan að incipit "suum cuique."  Vona að ég bulli mig ekki í hel.