Skatan var góð

Þá er skatan étin þetta árið. Fór til Ársæls "Sæla" Egilssonar, skipstjóra og baróns í Hamraborg (ekki rugla honum saman við Ársæl "Sæla" Egilsson dusilmenni í skáldsögunni "Skipið"; sá skúraði brúna í dallinum en það hefur arnfirzka karlmennið Sæli aldrei gert)  og hans stórmyndarlegu konu Hönnu Guðmundstóttur, hertogaynju af Tungu. Skatan var ljómandi góð, Sæli verkaði hana sjálfur og hefur verið að nostra við þetta síðan á Mikjálsmessu. Sæli er vaxinn uppúr þeim barnalegu stælum að vilja hafa hana of kæsta; fátt fannst mér  apalegra en þegar karlarnir á Naustinu grettu sig framan í fréttamennina frá sjónvarpinu í gamla daga þegar þeir voru spurðir hvernig skatan væri, og svöruðu: "mætti vera kæstari." Það er enginn vandi að gera hana svo kæsta að enginn vilji éta hana; Sæli kann þá kúnst að hafa hana hæfilega og búa til svo marga styrkleikaflokka kæsingarinnar að hver geti fundið skötu við sitt hæfi.  Sæli! Skate on!!!

Svo eru það rjúpurnar á morgun.